Verstopt terras aan het water

Watertje zonder naam

Vorige week viel het hoopvolle bord mij voor het eerst op. “Terras aan het water. Gratis koffie + thee,” stond er gekrijt. Zondag zijn we met de kinderen in de kar langs gefietst: helaas dicht. Vanmiddag nieuwe poging: raak. Sinds onze verhuizing in April had ik vergeefs gezocht naar een terras aan de Poel. Kon niet accepteren dat het er níet zou zijn. Het moet toch? Ik was bijna opgelucht.

De zeurderige Hollander in mij dacht ‘Zal wel niks wezen, die koffie. Gratis.’ Maar ook stiknieuwsgierig, en, tja: gratis. Dus vandaag, na een ochtend enthousiast typen tot hoofdpijn toe (aan mijn, ook geheime ondernemingsplan), besloot ik: nu is het moment m’n nieuwsgierige neus te volgen. Binnen vijf minuutjes fietste ik van “Studio Zeppelin” naar Life&Garden, de eigenaar van het uitnodigende bord. Ik vroeg me nog even af of er appeltaart was, of dat ik die mee moest nemen. Zelfgebakken. Zo’n soort bord.

Ken je die jaloersmakende villa van de Hervormde Jeugdraad Amstelveen? In het lover? Daar direct naast is het. Voorzichtig! De Handweg is bijna altijd druk, en je moet midden op het fietspad stilstaan. De fietsenrekken staan direct naast de ingang, fijn. In het tuincentrum hangt een ontspannen sfeertje. Wat een verademing vergeleken met onze Intratuin in de Watergraafsmeer! Allerlei leuks gezien, o.a. een fraai assorti groente- en fruitstruiken en mooie tuinverlichting en verlichte potten van Elho (wishlisted! hint: ik ben 6 september jarig, hi hi!). ’n Keertje overdoen op zaterdag, met de familie?

Overdoen, sowieso… alleen al om dat terras. Ik kwam, zag en schreef. Ik zat er helemaal alleen! Hoe heerlijk, zo te schrijven.

“Luid gekwinkelier om mij heen. Wolken verdunnen zich tot vlokjes en laten de zon door. Warm op mijn huid. Oneindig zachte, zuurstofrijke lucht vult mijn longen, een briesje speelt met mijn haren. Een kleurige haag van hortensia’s langs het lage hekje. Wit, fuchsia, roze, lavendel, lila, weer wit, en zo verder. Daarachter meteen het water. Houtsnippers op de grond. Stoere houten banken en tafels. En het water, het water. Dubbel water. Eerst het kleine plasje dat hier verstopt naast de Poel ligt. Dan, omkaderd door het tram- en fietsbruggetje (Kazernepad), het wijde Poelwater. Recht voor de stoel waar ik neerplofte. En hoe lekker de koffie is. De echte bonen zie ik in het apparaat, geen slap DE bakkie van concentraat.”

“Hier wil ik wonen. Werken. Zouden ze nog mensen zoeken? Hier wil ik zijn. Hier wil ik sterven. En dan mijn as in het water. Of composteren en de wortels van de bomen en planten met mij bemesten. Links van mij gromt een roestige grasmaaier met driftige halen. Hrhhum. Hrhhum. Hrhhum. Zeker bij het zeilcluppie. Ze mogen me ook zo, hup, de plomp in kiepen. Na mijn natuurlijke overlijden dan, hè. In een jute zak, met wat kiezels in mij of iets, dat ik goed zink. Het Nieuwe Veen wordt ik dan. De wind trekt aan, nu ook links en boven mij wolken met diepe loodtinten.”

Uitgeschreven, had ik nog een paar vragen. Of ze wifi hadden bijvoorbeeld (nee), en hoelang dit terras al bestaat. Eigenaar Paul Jongerius loopt – sympathiek – op de vloer en steekt de handen uit de mouwen. Hij vertelde me dat het terras spontaan is ontstaan, op deze plek was eerst de storthoek. Een beetje achteraf, geen plek om te laten zien. Tot het team op dit lumineuze terras idee kwam. In het voorjaar is het druk in Life&Garden, dan betaal je voor je drankje. Maar in de zomer is het rustig en mag je gratis. Zo kiezen klanten voor Life&Garden, in plaats van een andere bouwmarkt of tuincentrum, denkt Paul. Maar het moet wel een beetje geheim blijven, zegt hij. Rustig. Eigen. Een bevriende cateraar kreeg al eurotekens in de ogen en opperde er feesten te organiseren, maar dat zag Paul niet zitten. Hij houdt het liever kleinschalig en beheersbaar. Volgens zijn eigen gevoel en sfeer.

Het enige wat ik nog miste, ja echt het énige, Paul, als je luistert: een klein speeltuintje voor de kinderen? Heel klein? Glijbaantje? Speelhuisje? Boomhutje, misschien? Dan is het echt áf. Koop ik de bloemenbak voor ons speelhuisje bij jou. En ik zal ’t niemand doorvertellen, van je geheime terras ; ).

Groeten uit Amstelveen!